Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

unknown to me

  • 1 incompertus

    unknown

    Latin-English dictionary of medieval > incompertus

  • 2 Terra incognita

    Latin Quotes (Latin to English) > Terra incognita

  • 3 ignotus

    unknown, obscure, ignorant, ignoble.

    Latin-English dictionary of medieval > ignotus

  • 4 incognitus

    unknown, unexamined / unrecognized / unclaimed

    Latin-English dictionary of medieval > incognitus

  • 5 clam

        clam    [2 CAL-], adv. and praep.    I. Adv, secretly, privately, covertly, in secret: Si sperat fore clam, will not be found out, T.: tum id clam, he kept it a secret, T.: vel vi, vel clam, vel precario, by fraud, T.: Sychaeum Clam ferro superat, stealthily, V.: cui te commisit alendum Clam, O. —    II. Praep, without the knowledge of, unknown to.—With abl: clam vobis salutem fugā petivit, Cs.—With acc. (old): clam evenire patrem, T.: Neque adeo clam me est quam, etc., nor am I ignorant, T.: Non clam me haberet, etc., conceal from me, T.
    * * *
    I
    secretly, in secret, unknown to; privately; covertly; by fraud
    II
    without knowledge of, unknown to; concealed/secret from; (rarely w/ABL)
    III
    without knowledge of, unknown to; concealed/secret from; (rarely w/ABL)

    Latin-English dictionary > clam

  • 6 ignotum

    1.
    ignōtus, a, um, Part., from ignosco.
    2.
    ignōtus, a, um, adj. [in-gnotus, notus].
    I.
    Pass., unknown.
    A.
    In gen.:

    quamquam ad ignotum arbitrum me appellis: si adhibebit fidem, Etsi est ignotus, notus: si non, notus ignotissimus est,

    Plaut. Rud. 4, 3, 104 sq.:

    dubitabitis, judices, quin ab hoc ignotissimo Phryge nobilissimum civem vindicetis?

    Cic. Fl. 17, 40:

    ignoti homines et repentini quaestores celeriter facti sunt,

    id. Brut. 64, 242:

    homo ignotus et novus,

    id. Rep. 1, 1:

    nos pluribus ignotissimi gentibus,

    id. ib. 1, 17:

    longinqua eoque ignotior gens,

    Liv. 5, 32, 5:

    procedam in aciem adversus ignotos inter se ignorantesque,

    Liv. 21, 43, 18; cf.

    § 13: omnes illacrimabiles Urgentur ignotique longa Nocte,

    Hor. C. 4, 9, 27:

    jus applicationis obscurum sane et ignotum patefactum atque illustratum est,

    Cic. de Or. 1, 39, 177:

    obscurioribus et ignotioribus verbis,

    Quint. 7, 3, 13; cf. id. 8, 3, 73; 8, 6, 74:

    haec nova et ignota ratio,

    Cic. Rep. 1, 16:

    alter (dies) in vulgus ignotus,

    id. Att. 9, 5, 2:

    ille tibi non ignotus cursus animi mei,

    id. ib. 5, 15, 1:

    terrae,

    unknown, distant, Tib. 1, 3, 3; ib. 39; cf.: nobilis ignoto diffusus consule Bacchus, unknown, remote with respect to time, i. e. old, Luc. 4, 379.— Subst.: ignō-tum, i, n., that which is unknown.

    Prov.: ignoti nulla cupido,

    Ov. A. A. 3, 397.—
    B.
    In partic., pregn. (for ignobilis, II.), of low birth or condition, lowborn, base, vulgar ( poet.):

    quo patre sit natus, num ignota matre inhonestus,

    Hor. S. 1, 6, 36; cf.:

    naso suspendis adunco Ignotos, ut me libertino patre natum,

    id. ib. 6 and 24:

    Achivi,

    the ignoble Greeks, Ov. M. 12, 600:

    progenuit tellus ignoto nomine Ligdum,

    id. ib. 9, 670:

    ignotis perierunt mortibus illi,

    Hor. S. 1, 3, 108.—
    II.
    Act. (cf. the Gr. agnôstos), unacquainted with a thing, ignorant of (very rare for ignarus, insciens, inscitus): ignotae iteris sumus, Naev. ap. Non. 124, 28:

    simulacra ignotis nota faciebant,

    Cic. Fam. 5, 12, 7:

    producere ad ignotos (aliquem),

    Cic. Verr. 2, 5, 29, § 75; Auct. Her. 3, 6, 12; cf.:

    ignotos fallit, notis est derisui,

    Phaedr. 1, 11, 2; so,

    ignoti, faciem ejus cum intuerentur, contemnebant,

    Nep. Ages. 8, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > ignotum

  • 7 ignotus

    1.
    ignōtus, a, um, Part., from ignosco.
    2.
    ignōtus, a, um, adj. [in-gnotus, notus].
    I.
    Pass., unknown.
    A.
    In gen.:

    quamquam ad ignotum arbitrum me appellis: si adhibebit fidem, Etsi est ignotus, notus: si non, notus ignotissimus est,

    Plaut. Rud. 4, 3, 104 sq.:

    dubitabitis, judices, quin ab hoc ignotissimo Phryge nobilissimum civem vindicetis?

    Cic. Fl. 17, 40:

    ignoti homines et repentini quaestores celeriter facti sunt,

    id. Brut. 64, 242:

    homo ignotus et novus,

    id. Rep. 1, 1:

    nos pluribus ignotissimi gentibus,

    id. ib. 1, 17:

    longinqua eoque ignotior gens,

    Liv. 5, 32, 5:

    procedam in aciem adversus ignotos inter se ignorantesque,

    Liv. 21, 43, 18; cf.

    § 13: omnes illacrimabiles Urgentur ignotique longa Nocte,

    Hor. C. 4, 9, 27:

    jus applicationis obscurum sane et ignotum patefactum atque illustratum est,

    Cic. de Or. 1, 39, 177:

    obscurioribus et ignotioribus verbis,

    Quint. 7, 3, 13; cf. id. 8, 3, 73; 8, 6, 74:

    haec nova et ignota ratio,

    Cic. Rep. 1, 16:

    alter (dies) in vulgus ignotus,

    id. Att. 9, 5, 2:

    ille tibi non ignotus cursus animi mei,

    id. ib. 5, 15, 1:

    terrae,

    unknown, distant, Tib. 1, 3, 3; ib. 39; cf.: nobilis ignoto diffusus consule Bacchus, unknown, remote with respect to time, i. e. old, Luc. 4, 379.— Subst.: ignō-tum, i, n., that which is unknown.

    Prov.: ignoti nulla cupido,

    Ov. A. A. 3, 397.—
    B.
    In partic., pregn. (for ignobilis, II.), of low birth or condition, lowborn, base, vulgar ( poet.):

    quo patre sit natus, num ignota matre inhonestus,

    Hor. S. 1, 6, 36; cf.:

    naso suspendis adunco Ignotos, ut me libertino patre natum,

    id. ib. 6 and 24:

    Achivi,

    the ignoble Greeks, Ov. M. 12, 600:

    progenuit tellus ignoto nomine Ligdum,

    id. ib. 9, 670:

    ignotis perierunt mortibus illi,

    Hor. S. 1, 3, 108.—
    II.
    Act. (cf. the Gr. agnôstos), unacquainted with a thing, ignorant of (very rare for ignarus, insciens, inscitus): ignotae iteris sumus, Naev. ap. Non. 124, 28:

    simulacra ignotis nota faciebant,

    Cic. Fam. 5, 12, 7:

    producere ad ignotos (aliquem),

    Cic. Verr. 2, 5, 29, § 75; Auct. Her. 3, 6, 12; cf.:

    ignotos fallit, notis est derisui,

    Phaedr. 1, 11, 2; so,

    ignoti, faciem ejus cum intuerentur, contemnebant,

    Nep. Ages. 8, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > ignotus

  • 8 īgnōtus

        īgnōtus adj. with comp. and sup.    [in+ (g)notus], unknown, strange, unrecognized, unfamiliar: locus, T.: ignotior gens, L.: adversus ignotos inter se, L.: bella, of uncertain result, V.: favos ignotus adedit Stellio, unnoticed, V.: mortes, inglorious, H.: alter (dies) in volgus ignotus: militibus loca, Cs.: nomen populo.—As subst m.: tamquam ignoto lacrimam daret, a stranger, O.: notum ignotumque discernere, Ta.—As subst n.: Haud ignota loquor, V.: si proferres ignota, unfamiliar themes, H.: Omne ignotum pro magnifico est, Ta.—Unknown, obscure, without repute, mean: hic ignotissimus Phryx: homo.—Of low birth, ignoble, low-born, base, vulgar: ignotā matre inhonestus, H.: naso suspendis adunco Ignotos, H.: Achivi, O.—Unacquainted with, ignorant of: producere ad ignotos (alquem): ignotos fallit, notis est derisui, Ph.: ignoti contemnebant, N.
    * * *
    ignota, ignotum ADJ
    unknown, strange; unacquainted with, ignorant of

    Latin-English dictionary > īgnōtus

  • 9 Aurelius

    Aurēlĭus ( Ausēlĭus, Paul. ex Fest. p. 23 Müll.), a, um, adj.
    I.
    A.. A Roman nomen, e. g. M. Aurelius Antoninus, L. Aurelius Cotta; hence,
    B.
    Esp.
    1.
    Aurelia Via, the Aurelian Way, made by a certain Aurelius, otherwise unknown;

    it consisted of two parts: VETVS ET NOVA,

    Inscr. Orell. 3307; the former ran from the Porta Janiculensis (now Porta di S. Pancrazio) of the northern coast to Pisa, later to Arelate; the latter was a small branch which led from the Porta Aurelia (now Castel S. Angelo) four thousand paces, to the former The via vetus Cicero mentions in Cat. 2, 4, 6; Phil. 12, 9.—
    2.
    Aurelia lex.
    (α).
    Judiciaria, of the prœtor L. Aurelius Cotta (A. U. C. 684), acc. to which the Senatores, Equites, and Tribuni aerarii were invested with judicial power, Cic. Phil. 1, 8, 19 sq.; Vell. 2, 32; Ascon. ad Div. in Caecil. 3.—
    (β).
    De ambitu, [p. 207] of unknown origin, Cic. ad Q. Fr. 1, 3 fin.
    3.
    Forum Aurelium, a town in Etruria, on the Via Aurelia, near the present village Castellacio, Cic. Cat. 1, 9, 24; cf. Mann. Ital. I. p. 370.—
    4.
    Aurelium tribunal, in the forum, of unknown origin (perh, made by L. Aurelius Cotta), Cic. Sest. 15; id. ad Quir. 5, 14;

    also called Gradus Aurelii,

    id. Clu. 34, 93; id. Fl. 28.—
    II.
    Sextus Aurelius Victor, a Roman historian of the fourth century; cf. Bähr, Lit. Gesch. p. 342 sq.; Teuffel, Rom. Lit. § 408.

    Lewis & Short latin dictionary > Aurelius

  • 10 calam

    clam (old access. form callim, or, acc. to Cod. Gu. 1, calam, Paul. ex Fest. p. 47, 3 Müll.) [root cal-; cf.: calix, celo, cella, occulo, caligo], adv. and prep., secretly, privately; and in the predicate after sum and fore, hidden, secret, unknown (opp. palam; except once in Caes., v. II. infra; in class. prose only used as adv.).
    I.
    Adv.
    A.
    In gen.: clamque palamque, Enn. ap. Gell. 12, 4 (247 Vahl.): ignis mortalibus clam Divisus, Att. ap. Cic. Tusc. 2, 10, 23:

    mea nunc facinora aperiuntur, clam quae speravi fore,

    Plaut. Truc. 4, 3, 21; cf. Ter. Ad. 1, 1, 46; Lucr. 5, 1157:

    nec id clam esse potuit,

    Liv. 5, 36, 6: clam mordax canis (Gr. lathrodêktês kuôn), Plaut. Bacch. 5, 2, 27; cf. Amm. 15, 3, 5; Ter. And. 2, 6, 13; Cat. 21, 5; cf. Ov. Am. 3, 14, 8:

    clam peperit uxor,

    Ter. Hec. 5, 2, 15:

    hanc tu mihi vel vi, vel clam, vel precario Fac tradas (a jurid. formula),

    id. Eun. 2, 3, 28; cf. Cic. Caecin. 32, 92:

    qui propter avaritiam clam depositum non reddidit,

    id. Tusc. 3, 8, 17:

    clam mussitantes,

    Liv. 33, 31, 1; Suet. Tib. 6:

    praemissis confestim clam cohortibus,

    id. Caes. 31; id. Ner. 34:

    ille Sychaeum Clam ferro incautum superat,

    stealthily, Verg. A. 1, 350:

    nec dic quid doleas, clam tamen usque dole,

    Ov. R. Am. 694:

    cui te commisit alendum Clam,

    id. M. 13, 432; cf. id. ib. 14, 310 al.—
    B.
    Esp.
    1.
    With advv.; with furtim, Plaut. Poen. 3, 3, 49;

    with furtive,

    id. ib. 5, 2, 61;

    with occulte,

    Plin. 36, 2, 2, § 6; poet. with tacitus:

    tacito clam venit illa pede, and similar words,

    Tib. 1, 10, 34; 4, 6, 16; cf.:

    strepito nullo clam reserare fores,

    id. 1, 8, 60; opp. palam, Enn. l. l.; Plaut. Merc. 5, 4, 63; Cic. Cael. 9, 20; id. Rosc. Am. 8, 23; id. Fam. 1, 1, 4; Tib. 2, 1, 84; Suet. Caes. 80; id. Dom. 2;

    and opp. propalam,

    Suet. Ner. 22.—
    2.
    With gen.:

    res exulatum at illam clam abibat patris,

    Plaut. Merc. 1, 1, 43 Ritschl (cf. lathrê Laomedontos, Hom. Il. 5, 269).—
    3.
    Clam est, with subj.-clause (cf. II. B. infra):

    meretricem commoneri Quam sane magni referat, nil clam'st,

    Plaut. Mil. 3, 3, 9.—
    II.
    Prep., without the knowledge of, unknown to, constr. with abl. or acc.
    (α).
    With abl. (only in the two foll. passages; for Plaut. Merc. 3, 2, 2; 4, 6, 5; id. Curc. 1, 3, 17; id. Am. prol. 107 al., where the abl. formerly stood with clam, have been corrected by Ritschl and recent edd.; v. Speng. ad Ter. And. 1, 5, 52;

    but cf. Ussing ad Plaut. Curc. l.l.): nec clam durateus Trojanis Pergama partu Inflammasset equos,

    Lucr. 1, 476 Munro ad loc.:

    non sibi clam vobis salutem fuga petivit?

    Caes. B. C. 2, 32.—
    (β).
    With acc.:

    clam uxorem,

    Plaut. As. Grex. 1; id. Cas. prol. 54: clam uxorem et clam filium, [p. 348] id. Merc. 3, 2, 2:

    matrem,

    id. Mil. 2, 1, 34:

    patrem,

    id. Merc. 2, 3, 8; 3, 4, 75; id. Truc. 2, 1, 37 Speng.; Gell. 2, 23, 16:

    senem,

    Plaut. Most. 5, 1, 13:

    uxorem,

    id. Cas. 2, 8, 32; id. As. Grex. 5; id. Men. 1, 2, 43; 5, 9, 78; id. Merc. 4, 6, 3 Ritschl:

    virum,

    id. Cas. 2, 2, 28; id. Am. prol. 107:

    clam alter alterum,

    id. Cas. prol. 51:

    illum,

    id. Merc. 2, 3, 26:

    omnīs,

    id. Aul. prol. 7:

    clam praesidia Pompeii, Auct. B. Hisp. 3: clam quemdam Philonem,

    id. ib. 35:

    nostros,

    id. ib. 16:

    dominum,

    Dig. 9, 2, 27, § 14:

    haec clam me omnia,

    Ter. Heaut. 1, 1, 46.—
    B.
    Clam me est, it is unknown to me, I know not (only in Plaut. and Ter.):

    neque adeo clam me est,

    Ter. Hec. 2, 2, 19:

    haud clam me est,

    id. ib. 3, 4, 10; so id. ib. 4, 1, 53;

    4, 2, 1: nec clam te est, quam, etc.,

    id. And. 1, 5, 52.—
    * C.
    Clam habere aliquem = celare aliquem, to keep secret from one, conceal from, Ter. Hec. 4, 4, 35; cf. Prisc. p. 988 P.; Pomp. Comm. Art. Don. p. 399.

    Lewis & Short latin dictionary > calam

  • 11 callim

    clam (old access. form callim, or, acc. to Cod. Gu. 1, calam, Paul. ex Fest. p. 47, 3 Müll.) [root cal-; cf.: calix, celo, cella, occulo, caligo], adv. and prep., secretly, privately; and in the predicate after sum and fore, hidden, secret, unknown (opp. palam; except once in Caes., v. II. infra; in class. prose only used as adv.).
    I.
    Adv.
    A.
    In gen.: clamque palamque, Enn. ap. Gell. 12, 4 (247 Vahl.): ignis mortalibus clam Divisus, Att. ap. Cic. Tusc. 2, 10, 23:

    mea nunc facinora aperiuntur, clam quae speravi fore,

    Plaut. Truc. 4, 3, 21; cf. Ter. Ad. 1, 1, 46; Lucr. 5, 1157:

    nec id clam esse potuit,

    Liv. 5, 36, 6: clam mordax canis (Gr. lathrodêktês kuôn), Plaut. Bacch. 5, 2, 27; cf. Amm. 15, 3, 5; Ter. And. 2, 6, 13; Cat. 21, 5; cf. Ov. Am. 3, 14, 8:

    clam peperit uxor,

    Ter. Hec. 5, 2, 15:

    hanc tu mihi vel vi, vel clam, vel precario Fac tradas (a jurid. formula),

    id. Eun. 2, 3, 28; cf. Cic. Caecin. 32, 92:

    qui propter avaritiam clam depositum non reddidit,

    id. Tusc. 3, 8, 17:

    clam mussitantes,

    Liv. 33, 31, 1; Suet. Tib. 6:

    praemissis confestim clam cohortibus,

    id. Caes. 31; id. Ner. 34:

    ille Sychaeum Clam ferro incautum superat,

    stealthily, Verg. A. 1, 350:

    nec dic quid doleas, clam tamen usque dole,

    Ov. R. Am. 694:

    cui te commisit alendum Clam,

    id. M. 13, 432; cf. id. ib. 14, 310 al.—
    B.
    Esp.
    1.
    With advv.; with furtim, Plaut. Poen. 3, 3, 49;

    with furtive,

    id. ib. 5, 2, 61;

    with occulte,

    Plin. 36, 2, 2, § 6; poet. with tacitus:

    tacito clam venit illa pede, and similar words,

    Tib. 1, 10, 34; 4, 6, 16; cf.:

    strepito nullo clam reserare fores,

    id. 1, 8, 60; opp. palam, Enn. l. l.; Plaut. Merc. 5, 4, 63; Cic. Cael. 9, 20; id. Rosc. Am. 8, 23; id. Fam. 1, 1, 4; Tib. 2, 1, 84; Suet. Caes. 80; id. Dom. 2;

    and opp. propalam,

    Suet. Ner. 22.—
    2.
    With gen.:

    res exulatum at illam clam abibat patris,

    Plaut. Merc. 1, 1, 43 Ritschl (cf. lathrê Laomedontos, Hom. Il. 5, 269).—
    3.
    Clam est, with subj.-clause (cf. II. B. infra):

    meretricem commoneri Quam sane magni referat, nil clam'st,

    Plaut. Mil. 3, 3, 9.—
    II.
    Prep., without the knowledge of, unknown to, constr. with abl. or acc.
    (α).
    With abl. (only in the two foll. passages; for Plaut. Merc. 3, 2, 2; 4, 6, 5; id. Curc. 1, 3, 17; id. Am. prol. 107 al., where the abl. formerly stood with clam, have been corrected by Ritschl and recent edd.; v. Speng. ad Ter. And. 1, 5, 52;

    but cf. Ussing ad Plaut. Curc. l.l.): nec clam durateus Trojanis Pergama partu Inflammasset equos,

    Lucr. 1, 476 Munro ad loc.:

    non sibi clam vobis salutem fuga petivit?

    Caes. B. C. 2, 32.—
    (β).
    With acc.:

    clam uxorem,

    Plaut. As. Grex. 1; id. Cas. prol. 54: clam uxorem et clam filium, [p. 348] id. Merc. 3, 2, 2:

    matrem,

    id. Mil. 2, 1, 34:

    patrem,

    id. Merc. 2, 3, 8; 3, 4, 75; id. Truc. 2, 1, 37 Speng.; Gell. 2, 23, 16:

    senem,

    Plaut. Most. 5, 1, 13:

    uxorem,

    id. Cas. 2, 8, 32; id. As. Grex. 5; id. Men. 1, 2, 43; 5, 9, 78; id. Merc. 4, 6, 3 Ritschl:

    virum,

    id. Cas. 2, 2, 28; id. Am. prol. 107:

    clam alter alterum,

    id. Cas. prol. 51:

    illum,

    id. Merc. 2, 3, 26:

    omnīs,

    id. Aul. prol. 7:

    clam praesidia Pompeii, Auct. B. Hisp. 3: clam quemdam Philonem,

    id. ib. 35:

    nostros,

    id. ib. 16:

    dominum,

    Dig. 9, 2, 27, § 14:

    haec clam me omnia,

    Ter. Heaut. 1, 1, 46.—
    B.
    Clam me est, it is unknown to me, I know not (only in Plaut. and Ter.):

    neque adeo clam me est,

    Ter. Hec. 2, 2, 19:

    haud clam me est,

    id. ib. 3, 4, 10; so id. ib. 4, 1, 53;

    4, 2, 1: nec clam te est, quam, etc.,

    id. And. 1, 5, 52.—
    * C.
    Clam habere aliquem = celare aliquem, to keep secret from one, conceal from, Ter. Hec. 4, 4, 35; cf. Prisc. p. 988 P.; Pomp. Comm. Art. Don. p. 399.

    Lewis & Short latin dictionary > callim

  • 12 clam

    clam (old access. form callim, or, acc. to Cod. Gu. 1, calam, Paul. ex Fest. p. 47, 3 Müll.) [root cal-; cf.: calix, celo, cella, occulo, caligo], adv. and prep., secretly, privately; and in the predicate after sum and fore, hidden, secret, unknown (opp. palam; except once in Caes., v. II. infra; in class. prose only used as adv.).
    I.
    Adv.
    A.
    In gen.: clamque palamque, Enn. ap. Gell. 12, 4 (247 Vahl.): ignis mortalibus clam Divisus, Att. ap. Cic. Tusc. 2, 10, 23:

    mea nunc facinora aperiuntur, clam quae speravi fore,

    Plaut. Truc. 4, 3, 21; cf. Ter. Ad. 1, 1, 46; Lucr. 5, 1157:

    nec id clam esse potuit,

    Liv. 5, 36, 6: clam mordax canis (Gr. lathrodêktês kuôn), Plaut. Bacch. 5, 2, 27; cf. Amm. 15, 3, 5; Ter. And. 2, 6, 13; Cat. 21, 5; cf. Ov. Am. 3, 14, 8:

    clam peperit uxor,

    Ter. Hec. 5, 2, 15:

    hanc tu mihi vel vi, vel clam, vel precario Fac tradas (a jurid. formula),

    id. Eun. 2, 3, 28; cf. Cic. Caecin. 32, 92:

    qui propter avaritiam clam depositum non reddidit,

    id. Tusc. 3, 8, 17:

    clam mussitantes,

    Liv. 33, 31, 1; Suet. Tib. 6:

    praemissis confestim clam cohortibus,

    id. Caes. 31; id. Ner. 34:

    ille Sychaeum Clam ferro incautum superat,

    stealthily, Verg. A. 1, 350:

    nec dic quid doleas, clam tamen usque dole,

    Ov. R. Am. 694:

    cui te commisit alendum Clam,

    id. M. 13, 432; cf. id. ib. 14, 310 al.—
    B.
    Esp.
    1.
    With advv.; with furtim, Plaut. Poen. 3, 3, 49;

    with furtive,

    id. ib. 5, 2, 61;

    with occulte,

    Plin. 36, 2, 2, § 6; poet. with tacitus:

    tacito clam venit illa pede, and similar words,

    Tib. 1, 10, 34; 4, 6, 16; cf.:

    strepito nullo clam reserare fores,

    id. 1, 8, 60; opp. palam, Enn. l. l.; Plaut. Merc. 5, 4, 63; Cic. Cael. 9, 20; id. Rosc. Am. 8, 23; id. Fam. 1, 1, 4; Tib. 2, 1, 84; Suet. Caes. 80; id. Dom. 2;

    and opp. propalam,

    Suet. Ner. 22.—
    2.
    With gen.:

    res exulatum at illam clam abibat patris,

    Plaut. Merc. 1, 1, 43 Ritschl (cf. lathrê Laomedontos, Hom. Il. 5, 269).—
    3.
    Clam est, with subj.-clause (cf. II. B. infra):

    meretricem commoneri Quam sane magni referat, nil clam'st,

    Plaut. Mil. 3, 3, 9.—
    II.
    Prep., without the knowledge of, unknown to, constr. with abl. or acc.
    (α).
    With abl. (only in the two foll. passages; for Plaut. Merc. 3, 2, 2; 4, 6, 5; id. Curc. 1, 3, 17; id. Am. prol. 107 al., where the abl. formerly stood with clam, have been corrected by Ritschl and recent edd.; v. Speng. ad Ter. And. 1, 5, 52;

    but cf. Ussing ad Plaut. Curc. l.l.): nec clam durateus Trojanis Pergama partu Inflammasset equos,

    Lucr. 1, 476 Munro ad loc.:

    non sibi clam vobis salutem fuga petivit?

    Caes. B. C. 2, 32.—
    (β).
    With acc.:

    clam uxorem,

    Plaut. As. Grex. 1; id. Cas. prol. 54: clam uxorem et clam filium, [p. 348] id. Merc. 3, 2, 2:

    matrem,

    id. Mil. 2, 1, 34:

    patrem,

    id. Merc. 2, 3, 8; 3, 4, 75; id. Truc. 2, 1, 37 Speng.; Gell. 2, 23, 16:

    senem,

    Plaut. Most. 5, 1, 13:

    uxorem,

    id. Cas. 2, 8, 32; id. As. Grex. 5; id. Men. 1, 2, 43; 5, 9, 78; id. Merc. 4, 6, 3 Ritschl:

    virum,

    id. Cas. 2, 2, 28; id. Am. prol. 107:

    clam alter alterum,

    id. Cas. prol. 51:

    illum,

    id. Merc. 2, 3, 26:

    omnīs,

    id. Aul. prol. 7:

    clam praesidia Pompeii, Auct. B. Hisp. 3: clam quemdam Philonem,

    id. ib. 35:

    nostros,

    id. ib. 16:

    dominum,

    Dig. 9, 2, 27, § 14:

    haec clam me omnia,

    Ter. Heaut. 1, 1, 46.—
    B.
    Clam me est, it is unknown to me, I know not (only in Plaut. and Ter.):

    neque adeo clam me est,

    Ter. Hec. 2, 2, 19:

    haud clam me est,

    id. ib. 3, 4, 10; so id. ib. 4, 1, 53;

    4, 2, 1: nec clam te est, quam, etc.,

    id. And. 1, 5, 52.—
    * C.
    Clam habere aliquem = celare aliquem, to keep secret from one, conceal from, Ter. Hec. 4, 4, 35; cf. Prisc. p. 988 P.; Pomp. Comm. Art. Don. p. 399.

    Lewis & Short latin dictionary > clam

  • 13 ignobilis

    ignōbĭlis, e, adj. [in-nobilis (gno-)], unknown.
    I.
    Lit., in gen. (mostly anteclass.): ubi ego Sosia nolim esse, tu esto sane Sosia;

    nunc, quando ego sum, vapulabis, ni hinc abis, ignobilis,

    Plaut. Am. 1, 1, 284:

    quis hic est qui oculis meis ob viam ignobilis obicitur?

    id. Ps. 2, 1, 18:

    peregrina facies hominis atque ignobilis,

    id. ib. 4, 2, 9.—
    II.
    Esp.
    A.
    Unknown to fame, not renowned, undistinguished, obscure (class.):

    quod inglorius sit atque ignobilis ad supremum diem perventurus,

    Cic. Tusc. 3, 24, 57:

    humilis in plebe et ideo ignobilis puerpera,

    Plin. 7, 36, 36, § 121:

    non ignobilis dicendi magister,

    Cic. Brut. 91, 315:

    ignobilis aevum exigeret,

    Verg. A. 7, 776:

    maritus,

    unknown, App. M. 5, p. 160:

    ignobilissimi artifices,

    Plin. 35, 4, 10, § 28: civitas ignobilis atque humilis Eburonum, obscure and insignificant, * Caes. B. G. 5, 28, 1:

    facies,

    Plaut. Ps. 4, 2, 9:

    vinum ignobilius,

    Plin. 23, 1, 20, § 34:

    M. Fulcinius Romae argentariam non ignobilem fecit,

    Cic. Caecin. 4, 10.—
    B.
    Of low birth, base-born, ignoble (class.):

    ex aliqua familia non ignobili,

    Cic. Verr. 2, 5, 11, § 28:

    virgo,

    Ter. Phorm. 1, 2, 70:

    vulgus,

    Verg. A. 1, 149:

    agmen,

    Liv. 10, 20:

    regnum Tulli,

    Hor. S. 1, 6, 9:

    hic novus Arpinas, ignobilis et modo Romae municipalis eques,

    Juv. 8, 287.— Adv.: ignōbĭlĭter (late Lat.), meanly:

    sepultum,

    Eutr. 7, 23:

    aedes fastigiata,

    Sol. 56, 16.

    Lewis & Short latin dictionary > ignobilis

  • 14 ignorabilis

    ignōrābĭlis, e, adj. [ignoro], unknown (rare but class.): separare, quod levius, facilius, non ignorabile, non fortuitum, non necessarium fuerit, * Cic. Inv. 2, 32, 99:

    libri litteris ignorabilibus praenotati,

    App. M. 11, p. 268:

    alterum illud ignorabilius obscuriusque est,

    Gell. 9, 12, 4 (Plaut. Ps. 2, 1, 18, false reading for ignobilis).—
    * Adv.: ignōrābĭlĭter, in an unknown manner:

    laminae ignorabiliter litteratae,

    i. e. covered with unknown characters, App. M. 3, p. 137, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > ignorabilis

  • 15 ignorabiliter

    ignōrābĭlis, e, adj. [ignoro], unknown (rare but class.): separare, quod levius, facilius, non ignorabile, non fortuitum, non necessarium fuerit, * Cic. Inv. 2, 32, 99:

    libri litteris ignorabilibus praenotati,

    App. M. 11, p. 268:

    alterum illud ignorabilius obscuriusque est,

    Gell. 9, 12, 4 (Plaut. Ps. 2, 1, 18, false reading for ignobilis).—
    * Adv.: ignōrābĭlĭter, in an unknown manner:

    laminae ignorabiliter litteratae,

    i. e. covered with unknown characters, App. M. 3, p. 137, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > ignorabiliter

  • 16 lateo

    lătĕo, ŭi, 2, v. n. [Sanscr. root rah-, forsake; rahas, loneliness, concealment; Gr. LATh lanthanô], to lurk, be or lie hid or concealed, to skulk (class.).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    ubi sunt, ubi latent,

    Plaut. Ps. 1, 2, 69:

    cochleae in occulto latent,

    id. Capt. 1, 1, 12; cf. Cic. Rab. Perd. 7, 21: occulte, id. [p. 1039] Agr. 2, 16, 41:

    clam,

    Ov. R. Am. 437:

    abdite,

    Cic. Verr. 2, 2, 73, § 181:

    in tenebris,

    id. Q. Fr. 1, 1, 2, § 9:

    sub nomine pacis bellum latet,

    id. Phil. 12, 7, 17:

    scelus latet inter tot flagitia,

    id. Rosc. Am. 40, 118:

    non latuit scintilla ingenii,

    id. Rep. 2, 21, 37; 40, 67:

    naves latent portu,

    Hor. Epod. 9, 19; cf.:

    tuta arce,

    Verg. A. 10, 805.—Prov.:

    latet anguis in herba,

    Verg. E. 3, 93.—
    B.
    In partic.
    1.
    To be hidden, to be in safety:

    sub umbra amicitiae Romae,

    Liv. 34, 9, 10; Phaedr. 4, 5, 13:

    sub illius umbra Philotas latebam,

    lurked, Curt. 6, 10, 22.—
    2.
    Jurid., to lie hid, keep out of sight, in order not to appear before court, Cic. Quint. 23, 74.—
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., to live in concealment, to live retired (rare): crede mihi, bene qui latuit, bene vixit, to lead a retired or quiet life, Ov. Tr. 3, 4, 25.—
    B.
    In partic., analog. to the Gr. lanthanein, res latet, to be concealed from, be unknown to one.
    (α).
    with acc. (mostly poet. and in post-Aug. prose; not in Cic.; cf.:

    fugit me, praeterit me, etc.): latet plerosque, siderum ignes esse, etc.,

    Plin. 2, 20, 18, § 82:

    nec latuere doli fratrem Junonis,

    Verg. A. 1, 130:

    nil illum latet,

    Ov. P. 4, 9, 126:

    res Eumenem non latuit,

    Just. 13, 8, 6; 31, 2, 2:

    semen duplex, unum, quod latet nostrum sensum, alterum, quod apertum,

    Varr. R. R. 1, 40.—
    (β).
    With dat.:

    quae et oculis et auribus latere soleant,

    Varr. L. L. 9, § 92 Müll.:

    ubi nobis haec auctoritas tamdiu tanta latuit?

    Cic. Red. in Sen. 6, 13:

    hostique propinquo Roma latet,

    Sil. 12, 614.—
    (γ).
    Absol., to be concealed or obscure, to be unknown:

    earum causarum aliae sunt perspicuae, aliae latent,

    Cic. Top. 17, 63:

    cum laterent hae partes (sc. Galliae),

    Amm. 15, 11, 1:

    quae tantum accenderit ignem, Causa latet,

    Verg. A. 5, 5:

    id qua ratione consecutus sit, latet,

    Nep. Lys. 1.—Hence, lătens, entis, P. a., lying hid, hidden, concealed, secret, unknown:

    saxa latentia,

    Verg. A. 1, 108:

    junctura,

    Plin. 13, 15, 29, § 93:

    rem latentem explicare definiendo,

    Cic. Brut. 41, 152:

    animus in aegro corpore,

    Juv. 9, 18:

    causas tentare latentes,

    Verg. A. 3, 32:

    Tarquinius mandata latentia nati accipit,

    Ov. F. 2, 705. — Comp.:

    latentior origo,

    Aug. de Gen. ad Litt. 12, 18: caussa, id. Civ. Dei, 5, 19.— Absol.:

    in latenti,

    in secret, secretly, Dig. 1, 2, 2.—Hence, adv.: lătenter, in secret, secretly, privately:

    efficere,

    Cic. Top. 17, 63:

    amare,

    Ov. P. 3, 6, 59:

    intellegere ex aliqua re,

    Gell. 2, 18 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > lateo

  • 17 acrēdula

        acrēdula ae, f    an unknown animal.
    * * *
    unknown bird/beast/animal; (thrush or owl? L+S)

    Latin-English dictionary > acrēdula

  • 18 īgnōbilis

        īgnōbilis e, adj.    [2 in+(g)nobilis], unknown, unrenowned, undistinguished, obscure: ad supremum diem perventurus: civitas, obscure, Cs.: otium, inglorious peace, V.—Of low birth, baseborn, ignoble: familia: virgo, T.: volgus, V.: regnum Tulli, H.
    * * *
    ignobilis, ignobile ADJ
    ignoble; unknown, obscure; of low birth

    Latin-English dictionary > īgnōbilis

  • 19 in-cōgnitus

        in-cōgnitus adj.,    not examined, untried, not investigated: de absente incognitā causā statuere, S.: de incognitā re iudicare: sagitta incognita transilit umbras, untraced, V.—Not known, unknown: incognita pro cognitis habere: consilium: quae omnia fere Gallis erant incognita, Cs.: tertio (die) incognita sub hastā veniere, the unclaimed property, L.: palus oculis incognita nostris, i. e. unseen, O.: res animos incognita turbat, strangeness, V.—Unknown, unparalleled, enormous: serpens, O.: longi mensura incognita nervi, Iu.

    Latin-English dictionary > in-cōgnitus

  • 20 callim

    I
    secretly, in secret, unknown to; privately; covertly; by fraud
    II
    without knowledge of, unknown to; concealed/secret from; (rarely w/ABL)

    Latin-English dictionary > callim

См. также в других словарях:

  • Unknown — may refer to: * a lack of knowledge * a variable to be solved for in a mathematical equation * an actor or footballer or singer who is not yet famous * John Doe, an unknown person* Unknown unknown, an unanticipated uncertainty in a formal… …   Wikipedia

  • unknown — ► ADJECTIVE ▪ not known or familiar. ► NOUN ▪ an unknown person or thing. ● unknown to Cf. ↑unknown to …   English terms dictionary

  • unknown — [unnōn′] adj. not known; specif., a) not in the knowledge, understanding, or acquaintance of someone; unfamiliar (to) b) not discovered, identified, determined, explored, etc. n. 1. an unknown person or thing 2. an unknown mathematical quantity:… …   English World dictionary

  • unknown — (adj.) c.1300, strange, unfamiliar (of persons, places), from UN (Cf. un ) (1) not + pp. of KNOW (Cf. know). Cf. O.E. ungecnawen. In ref. to facts, attested from early 14c. The noun meaning unknown person is recorded from 1590s …   Etymology dictionary

  • unknown to — ► unknown to without the knowledge of. Main Entry: ↑unknown …   English terms dictionary

  • Unknown — Un*known , a. Not known; not apprehended. {Un*known ness}, n. [R.] Camden. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • unknown — index anonymous, blind (concealed), clandestine, covert, defunct, disputable, hidden, inexplicable …   Law dictionary

  • unknown — [adj] obscure, mysterious alien, anonymous, concealed, dark, desolate, distant, exotic, far, faraway, far off, foreign, hidden, humble, incog*, incognito, little known, nameless, new, remote, secret, so and so*, strange, such and such*,… …   New thesaurus

  • unknown — {{Roman}}I.{{/Roman}} noun 1 place/thing that you know nothing about ADJECTIVE ▪ big, great ▪ What the weather will be like on the day is, as always, the great unknown. VERB + UNKNOWN ▪ explore, face …   Collocations dictionary

  • unknown — [[t]ʌ̱nno͟ʊn[/t]] ♦♦♦ unknowns 1) ADJ If something is unknown to you, you have no knowledge of it. An unknown number of demonstrators were arrested... How did you expect us to proceed on such a perilous expedition, through unknown terrain... The… …   English dictionary

  • unknown — un|known1 W2 [ˌʌnˈnəun US ˈnoun] adj, adv 1.) not known about ▪ The murderer s identity remains unknown . ▪ For some unknown reason , Mark quit his job and moved to Greece. ▪ a voyage through unknown territory ▪ An unknown number of people were… …   Dictionary of contemporary English

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»